30 marzo 2015

Ja vlen një fundjavë në Divjakë…Reportazh mars/2015

LushnjaTIRANË, 30 Mars / ATSH/ Nikolla Lena – Parku Kombëtar i Divjakës tashmë është kthyer në vëmendjen qytetare për të kaluar një fundjavë të qetë e nën pushtetin e plot të natyrës.
Divjakasit dallohen si njerëz, që jetën dhe ekonominë e tyre e kanë lidhur kryesisht me natyrën, me tokën, detin dhe pyllin. Historinë e lashtë të kësaj qyteze dhe këtij pylli të veçantë, vetëm me pisha të buta dhe i kultivuar vetëm në një brez të caktuar që lidhet me grykëderdhjen e lumit Shkumbin, dikur i lundrueshëm dhe që shtrihet nën këmbët e Kalasë së Boshtovës, nuk di pse historianët e lidhin me periudhën otomane dhe nuk shikojnë poshtë themeleve të saj për të përcaktuar rrënjët e vërteta, ato romake.
Pra, edhe pylli me pisha lidhet me këtë periudhë romake, kur Pompeu ndeshej me Çezarin në këto brigje e gryka lumenjsh të lundrueshëm. Sot, Parku Kombëtar i Divjakës është më i ruajturi dhe më i vizitueshmi në vend. Çdo fundjavë vizitorë vendas dhe të huaj bëhen kurioz për të parë nga afër pyllin e dendur e të padëmtuar, por mbi të gjitha ripopullimin e faunës të dëmtuar vitet e fundit.
Vendosja e moratoriumit që ndalon gjuetinë për dy vjet bëri që brenda një viti të kthehen në abitatin e tyre natyral shumë specie që rrezikonin të zhdukeshin, si lushnja 1pelikani  kaçurrel, bajzat, rosat dhe patat e egra, shapkat e pyllit dhe plotë specie  të rralla. Një dukuri  që nuk ka ekzistuar në këtë park, janë mjelmat.  Ato tashmë kanë bërë banesë të tyre strugat që gjenden brenda pyllit dhe që kanë ushqim të bollshëm si peshkun burdullak, molusqet e gjallesa të tjera.
Brigjeve të këtyre strugave kullot dhe një tjetër specie e rrallë siç janë  buallicat dhe buajt e zinj që përmenden edhe nga Herodoti kur flet për Dodonën Pellazgjike. Pikërisht ai e vendos këtë specie në këto treva. Pra,nuk është e vërtetë që buajt e zinj kanë prejardhje aziatike, ata janë autoktonë. Tashmë kjo është një specie që rrezikon të zhduket sepse numri i tyre ka rënë ndjeshëm deri në 150 krerë dhe nuk ka investime të nevojshme për ta mbijetuar këtë specie.
Divjaka, një vend shumë pranë Tiranës, me rrugë të shtruara e me bukuri të rrallë, të josh në çdo stinë. Divjaka me tokën e saj mjaft pjellore është prodhuesja kryesore e perimeve dhe zarzavateve që mbushin tregun vendas dhe atë evropian. Në kënetën pranë lushnja 2saj, peshkohen disa lloj peshqish, por mbi të gjitha shquhet për qefullin dhe ngjalën e shijshme. Divjaka ka dhe një plazh të bukur dhe kurativ me rërën e veçantë.
Këtë fundjavë në Divjakë, falë dhe motit të ngrohtë dhe të bukur, shikoje shumë vizitorë, por vëmendje më tërhoqi një grup që vinin nga përfaqësitë diplomatike në vendin tonë. Kishte diplomatë, punonjës ambasadash që kërkonin të shijonin e të mësonin më shumë rreth kësaj perle natyrore. Kërkonin të njihnin florën dhe faunën e vendit si dhe historinë e tij.
Ky park për fat të mirë ka në krye të Shërbimit Pyjor një njeri punëtor dhe pasionant, Ardian Koçin. Është pikërisht ky dashamirës i natyrës dhe mjedisit, për të cilin vendasit flasin me respekt, që ka bërë që në pyllin e Divjakës nuk dëgjohet më krismë arme gjuetie. Edhe ai i gëzohet rezultatit të punës së vet. Këtë e vura re kur shoqëronte  vizitorët e ambasadave të  huaja që shijonin bukuritë e kësaj natyre të veçantë. Me sa duket, afeksioni që ka shprehur ambasadori amerikan, Donald Lu, ndaj DIVJAKAnatyrës së këtij parku, ka bërë punën e vetë te diplomatët dhe punonjësit e ambasadave të huaja në Tiranë. Ardiani u  fliste për pyllin, për detin, për pelikanin kaçurrel, për lagunën dhe peshkatarët. Ata bënin fotografi të shumta dhe pyesnin. .. Pastaj, këtu ushqimi dhe gastronomia janë specifike, peshk, ngjala të freskëta të shoqëruara me perimet e shijshme të stinës. Ja vlen ta kalosh fundjavën në Divjakë./m.m/http://www.ata.gov.al/ja-vlene-nje-fundejave-ne-divjake-244099.html

Sahati i Kalasë të Gjirokastrës ​“rikthehet” në punë pas 10 vitesh

30 Mars 2015 - 13:23
Gjirokaster - Kulla e Sahatit të Kalasë së Gjirokastrës po restaurohet pas 10 vjetësh. Krahas punës që po bëhet në kështjellën e qytetit të Gjirokastrës për pastrimin, projektin e rilevimit, edhe sahati do tani do të kryjë funksionin e tij.
 
Pavarësisht disa projekteve për rivënien në punë të tij, asnjëherë nuk është arritur që të bëhet dicka konkrete.
 
Ndërkohë një projekt për ndricimin e këtij monumeti është në fazë përfundimatare, e cila do ta bëjë edhe më të evidentueshëm këtë monument madhështor.
 
Drejtoria Rajonale e Kulturës Kombëtare në kuadër të Festivalin Folklorik Kombëtar 2015 i cili pritet të zhvillohet në muajin maj të këtij viti, po kryen pastrimin e galerive, e po ashtu ka përfunduar projektin e dixhitalizimit të të gjitha monumenteve kategori e parë dhe e dytë në zonën historike të qytetit.
 
Redaksia Online(a.h/shqiptarja.com) - See more at: http://shqiptarja.com/kulture/2730/sahati-i-kalas--t--gjirokastr-s----8203-rikthehet-n--pun--pas-10-vitesh-282177.html#sthash.v3uIQfpR.dpuf

..

29 marzo 2015

Dritë e re në Shqipëri, New light on Albania, Nytt ljus över Albanien


Publikuar 29.3.2015 01:00
Si mund të ketë marrë më shumë se njëzet vjet për një vend që mban aq shumë për të parë shfaqen në hartën turistik ndërkombëtar? DN pyesin veten pas një udhëtimi përgjatë brigjeve të bukura të detit, malet e larta dhe vendeve historike.


Utsikten nga trupmadh kështjellë e shekullit 1200-është madhështore.Dielli ka shkuar vetëm poshtë dhe dritat e shtëpive të vjetra të gurit në qytetin e trashëgimisë botërore të Gjirokastrës etiketuar ndezur një nga një.
- Faleminderit për një ditë të madhe! thotë magjistar shqiptar Adrian më të përsosur gjuhën suedeze dhe unë trembeni.
- A ju flas suedisht?
- Vetëm pak.
Ai kthehet në rrjedhshëm anglisht dhe flet për mënyrën se si ai ishte njëzet vjeç në fillim të shekullit të 90 erdhi në Uppsala si një student i gjuhës. Se si ai ishte i habitur atje dhe pastaj mbi rrugë të asfaltuara, transport publik efikas, supermarkete me një furnizim në dukje të pafund dhe njerëzve që jetonin jetën e tyre të përditshme në mes të gjithë këtë pa, u duk, duke menduar për të. Në pesë javë mësuar Adrian pak suedez dhe edhe pse ai nuk ka qenë prapa në Suedi që nga Suedia mbetet në mendjen e tij një simbol të mundësive të pakufizuara të botës së lirë.
Kohët kanë ndryshuar. Shqipëria është sot një vend i hapur, dhe shumë prej njerëzve të cilët u larguan nga Shqipëria gjatë regjimit të Stalinit-frymëzuar diktatorial është kthyer. Kur Shqipëria tani në shumë aspekte filluar për të kapur deri me fqinjët e tyre është vetëm një drejtim: shpejtësi të plotë përpara.
- Gjyshja ime zakonisht flasim për retë dhe shkëmbinj, thotë Adrian. Retë janë të gjithë njerëzit që kanë shkuar jashtë nga Shqipëria. Kur bie shi qajnë retë e keqardhje. Gurët në terren janë njerëzit të cilët qëndruan dhe ata që kthehen. Nga shkëmbinjtë që ne të ndërtuar Shqipërinë e re.
Ka qenë një kohë kur Shqipëria ishte duke qëndruar i vetëm kundër pjesës tjetër të botës. Diktatori Enver Hoxha kishte në vitet 1940, 50s dhe 60 kontaktet dashamirës me të dy Titos dhe Mao si Moska, por thyen kthejnë këto në një besim se Shqipëria do të mund të sulmuar nga të dy Lindjes dhe Perëndimit në. Ndërsa popullsia e uritur e pa paranojake Hoxhën të kalojnë një pjesë të konsiderueshme të buxhetit të shtetit për të ndërtuar bunkerë të blinduara të mbrojtjes në beton, ashtu-kështu 700 000 për të qenë të saktë.
Bunkerët ndryshojnë në madhësi dhe mbetet një tipar i shquar në fshat shqiptar. Disa bunkerë të vogla janë përdorur tani për çdo gjë nga kultivimin e kërpudhave në Cabanas ndërsa të tjerët rrafshuar me tokë në mënyrë që të materialeve të ndërtimit mund të ripërdoren. Bunker vetë Hoxhës në 2685 metra katrorë vetëm jashtë Tiranës ishte ndër më të mëdha dhe ishte deri kohët e fundit me listën e ushtrisë së artikujve të fshehta. Shumica Bunkerët shqiptarë janë disa metra katrorë ndërsa bunkerët e Hoxhës ka 106 dhoma dhe një kinema. Ajo tani ka qenë e hapur për publikun.
Bota është aq i njohur plot vende ku historia mizor kthyer në tërheqje turistike. Në Shqipëri qëndron ishullin e Sazanit, udhëtim një orë me anije jashtë qytetit bregdetar të Vlorës, në përputhje të jetë një vend i tillë. Auron Tare si bosi i organizatës bregdetar kombëtare shqiptare thotë se ishulli që nga kohët romake qenë përdorur si një bazë ushtarake.
- Bizantinët, italianët, gjermanët dhe rusët e kanë të gjithë punuar në Sasan. Që Shqipëria theu marrëdhëniet me Moskën fituar ishull bazë nëndetëse shqiptare dhe qendrën kombëtare për inteligjencën me të gjithë botën si një armik potencial. Tani ne shpresojmë se Sazan për të janë bërë një muze interesant historik dhe kulturor në natyrë i Luftës së Ftohtë.
Maska e gazit janë ende të shpërndara në bar në ishull. Ndërtesat se si vonë si 1980 e mbajtur familjet që pak a shumë jetonin si të burgosur në ishull - megjithëse me racione bujare ndryshe popullsisë në kontinent - mbetjet. Deri më tani, vetëm një pjesë të vogël të të huajve mori për të vizituar këtë në ishull dikur të bukur dhe drithërues, por ka plane për të lejuar turizmin në shkallë të vogël nga ana e verës 2015. Kjo është ndoshta vetëm një çështje kohe para se Sazan të bëhet Park Kombëtar.
Që prej disa vitesh, është e kartës nga Suedia në qytetin bregdetar Sarandra në Shqipërinë e Jugut. Dimër Veriu i venitur tërhequr plazhet relativisht të shkreta, kafene uppiffade dhe birrë të lirë. Dhe sigurisht, si një vend turistik, Shqipëria është e lirë, niveli i çmimeve është ndoshta më e ulëta në Evropë. Por le të shpresojmë se në rritje sasia e vizitorëve të interesuar në më shumë se sunbathing dhe not, shqiptarët vetë janë në gjendje për t'u kujdesur për peisazhin e saj të mrekullueshme dhe dinjiteti arrin të ruajë të paktën disa nga traditat e tyre të lashta. Deri më tani ata duket të vërtetë të jetë në rrugën tuaj të suksesit.
Një mil pak jashtë Sarandra është Park dhe Trashëgimisë Botërore Kombëtar i Butrintit, një vend i madh dhe shumë ndjellëse arkeologjike me më shumë se 3000 vjet të vjetra. Butrinti ka qenë të dy koloni greke dhe qyteti romak dhe kjo vështirë se duhet të jetë veçanërisht e historikisht i shkolluar për të konfiskohen nga atmosfera e fuqishme që i përshtatet në amfiteatrin, ndër shtyllat dhe portaleve, dhe në pishinë e vjetër not rrethuar me gjelbërim harlisur dhe breezes të kripura të detit.Ajo është e rregullt dhe emocionuese pa edhe një shitës suveniresh në horizont.
Një tjetër mil pak nga atje, lart në malet e brendshme, shtrihet në Pilur e fshatit më shumë se njëqind banorë pak të cilit duket për të marrë një ekzistencë më tepër fjetur. Është pikërisht në Pilur si polifonia shqiptare, një traditë të vjetër të këngës që karakterizohet nga pjesë të shumta melodi të njëjtën kohë, është thënë të ketë origjinën dhe fshatarët në mënyrë aktive traditë. Kënduarit polifonik i është dhënë nga statusi Unesco Trashëgimisë Botërore si "një kryevepër e trashëgimisë gojore dhe kulturore jomateriale të njerëzimit". Në të kaluarën, ky vokal të fuqishme dhe misterioze, shpesh pa ndonjë ritëm të veçantë, një mënyrë e pranuar për të gërhas dhe në mënyrë ideale të zgjidhur konfliktet midis fshatarëve. Kur e ajrit në mesditë vibrates me ngrohje dhe burra të moshuar e fshatit filloj një polifoni spontan në hije të madhe freskuese pemë në mes të Pilur rritet goosebumps.
Si një vizitor, një mrekulli se si është që një vend evropian me bregdetin e tillë të bukur e detit dhe natyrisht banje ujë, male aq të larta të rritje në dhe me kaq shumë vende të ruajtura mirë historike për mrekulli në, ka marrë mbi 20 vjet për të dalë në Harta ndërkombëtar turistik. Gjithsesi, ky fakt është sot ndoshta pasuria më e madhe e Shqipërisë si një destinacion turistik.
Capital Tirana është një njohje e gjallë me shumë restorante të njohura dhe kafene hip, parqe të bukura dhe pulsin frymëzues. Statujat e rënda gri kujton një kohë tjetër është tani veçori pothuajse nxitës i cityscape që karakterizohet nga vende të qeshur gjallë ku språkas, duke pirë kapuçino, Latte, makiato dhe raki të krijoj familje nga mëngjesi deri në mbrëmje vonë. Papunësia mbetet pabarazitë e larta dhe të ardhura të madhe, por brezi i ri në Shqipëri përballen me të ardhmen me besim.Shpejtësia shprehin.
Shqipëria është malore. turizmi Adventure është në fillimet e saj, por diçka që është investuar fuqishëm. Tashmë rregulluar si rafting dhe kayaking, zhytje mbytet dhe hiking në rrethinat dramatike.
Me Illia shqiptar si një udhëzues, ne bëjmë një turne në këmbë rreth liqenit Shkopet. Ajrit erë e trumzë, nenexhik, livando dhe urtë. Ajo është e thënë të jetë arinj, ujq dhe derri i egër në zonë dhe ne të vini fiq të freskëta direkt nga pemët. Me shpresën e gjetjes mates natyra-loving shpirtin, unë pyes Illia për këtë është se unë mendoj: se shqiptarët në dashuri të përgjithshme të kalojnë kohën e tyre të lirë jashtë.
Illia duket i hutuar dhe të kuptuar në fillim nuk ka rëndësi. Së bashku ne e shikojmë nga mbi malet blu-gjelbër përreth liqenit dhe peshoj një sails shqiponjë krahët në heshtje të madhe. Illia duke menduar një kohë të shkurtër. Ai u rrit në këto male, i qartë se ai i pëlqen ato, ai i ka ato në gjak. Por si një aktivitet të kohës së lirë?
- Pra, çfarë do të bëni shqiptarët kur ju jeni të lirë?
How could it have taken over twenty years for a country that holds so much to see appear on the international tourist map? DN ask themselves after a trip along the beautiful sea coasts, high mountains and historic sites.

U tsikten from the hefty 1200-century castle is magnificent. The sun has just gone down and the lights of the old stone houses in the world heritage city of Gjirokastër labeled lit one by one.
- Thanks for a great day! says the Albanian wizard Adrian on flawless Swedish and I startled.
- Do you speak Swedish?
- Just a little.
He returns to fluent English and talks about how he was twenty years old at the beginning of the 90th century came to Uppsala as a language student. How he was amazed there and then over paved roads, efficient public transport, supermarkets with a seemingly endless supply and people who lived their daily lives in the midst of all of this without, it seemed, thinking about it. In five weeks learned Adrian little Swedish and although he has not been back in Sweden since Sweden remains in his mind a symbol of the limitless possibilities of the free world.
Times have changed. Albania is nowadays an open country, and many of the people who fled Albania during the Stalin-inspired dictatorial regime has returned. When Albania now in most respects beginning to catch up with their neighbors is only one direction: full speed ahead.
- My grandmother usually talk about clouds and rocks, says Adrian. The clouds are all the people who have gone out from Albania. When it rains weep clouds of regret. The stones on the ground are the people who stayed and those who return. Of the rocks we build the new Albania.
There was a time when Albania was standing alone against the rest of the world. The dictator Enver Hoxha had in the 1940s, 50s and 60s chummy contacts with both Tito and Mao as Moscow, but broke in turn these into a confidence that Albania could be attacked from both East and West. While the population starved saw the paranoid Hoxha to spend a considerable part of the state budget to build armored defense bunkers in concrete, so-so 700 000 to be exact.
The bunkers vary in size and remains a prominent feature on the Albanian countryside. Some smaller bunkers are now used for everything from mushroom cultivation to cabanas while others razed to the ground so that building materials can be reused. Hoxha's own bunker on 2685 square meters just outside Tirana was among the larger and was until recently with the military's list of secret items. Most Albanian bunkers are a few square meters while Hoxha's bunkers holds 106 rooms and a cinema. It has now been opened to the public.
The world is as familiar full of places where cruel story turned into tourist attraction. In Albania stands island of Sazan, an hour's boat ride outside the coastal city of Vlora, in line to be such a place. Auron Tare as boss of the Albanian national coastal organization says that the island since Roman times been used as a military base.
- Byzantines, Italians, Germans and Russians have all worked at Sasan.Since Albania broke relations with Moscow earned island Albanian submarine base and the national center for intelligence with the whole world as a potential enemy. Now we hope that Sazan to have become an interesting historical and cultural outdoor museum of the Cold War.
Gas masks are still scattered in the grass on the island. Buildings that as late as the 1980s held the families who more or less lived as prisoners on the island - albeit with generous rations unlike the population on the mainland - remains. So far, only a handful of foreigners got to visit this at once beautiful and spooky island, but there are plans to allow small-scale tourism by summer 2015. It is probably only a matter of time before Sazan become National Park.
Since a few years, it is charter from Sweden to the coastal town Sarandra in southern Albania. Winter Faded northerners attracted comparatively deserted beaches, uppiffade cafes and cheap beer. And certainly, as a tourist country, Albania is cheap, the price level is probably the lowest in Europe. But let us hope that the increasing amount of visitors interested in more than sunbathing and swimming, the Albanians themselves are able to take care of its magnificent scenery and the dignity manages to preserve at least some of their ancient traditions. So far they seem to actually be on your way to success.
A few mil outside Sarandra is the National Park and World Heritage Butrint, a large and very evocative archaeological site with more than 3000 years old. Butrint has been both Greek colony and Roman city and it hardly needs to be especially historically literate to be seized by the powerful atmosphere that fits in the amphitheater, among the pillars and portals, and in the old swimming pool surrounded by lush greenery and salty sea breezes. It is orderly and exciting without even one souvenir salesman in sight.
Another few mil from there, up in the mountains inland, lies the village Pilur whose little more than a hundred residents seem to take a rather sleepy existence. It is precisely in Pilur as Albanian polyphony, an old song tradition that is characterized by multiple melody parts simultaneously, is said to have originated and villagers actively tradition.The polyphonic singing has been given by Unesco World Heritage status as "a masterpiece of humanity's oral and intangible cultural heritage". In the past, this powerful and mysterious vocals, often without any particular rhythm, an accepted way to sniff and ideally resolve conflicts between villagers. When the air at midday vibrates with heat and the village's older men strike up a spontaneous polyphony in the shadow of the great refreshing the tree in the middle of Pilur rises goosebumps.
As a visitor, one wonders how it is that a European country with such beautiful sea coast and of course bathing water, so high mountains to hike in and with so many well-preserved historical sites to marvel at, has taken over 20 years to appear on the international tourist map. Anyway, this fact is today probably Albania's greatest asset as a tourist destination.
Capital Tirana is a colorful acquaintance with many popular restaurants and hip cafes, fine parks and inspiring pulse. Heavy gray statues reminiscent of another time is now almost piquant feature of the cityscape that is characterized by hilarious lively venues where språkas, drinking cappuccino, latte, macchiato and domestic brew raki from early morning to late evening. Unemployment remains high and income disparities great but the younger generation in Albania face the future with confidence. The express speed.
Albania is mountainous. Adventure tourism is in its infancy but something that is invested vigorously. Already arranged both rafting and kayaking, wreck diving and hiking in the dramatic surroundings.
With Albanian Illia as a guide, we do a walking tour around the lake Shkopet. The air smells of thyme, mint, lavender and sage. It is said to be bears, wolves and wild boar in the area and we pick fresh figs directly from trees. With the hope of finding nature-loving soul mates, I ask Illia about it is that I think: that the Albanians in general love to spend their free time outdoors.
Illia looks confused and understand at first did not matter. Together we look out over the blue-green mountains surrounding the lake and ponder an eagle wing sails in the great silence. Illia thinking a little while. He grew up in these mountains, clear that he likes them, he has them in the blood. But as a leisure activity?
- So what do you do Albanians when you are free?
- We drink coffee.
Hur kan det ha tagit över tjugo år för ett land som rymmer så mycket sevärt att ­synas på den internationella turistkartan? DN ställer sig frågan efter en resa utmed vackra havskuster, höga berg och till historiska platser.
Utsikten från den bastanta 1200-talsborgen är magnifik. Solen har just gått ned och ljusen i de gamla stenhusen i den världsarvsmärkta staden Gjirokastër tänds ett efter ett.
– Tack för en fin dag! säger den albanske guiden Adrian på felfri svenska och jag hajar till.
– Talar du svenska?
– Bara lite.
Han återgår till flytande engelska och berättar om hur han som tjugoåring i början av 90-talet kom till Uppsala som språkstudent. Hur han häpnade där och då över asfalterade vägar, fungerande kollektivtrafik, mataffärer med ett till synes oändligt utbud och människor som levde sin vardag mitt i allt detta utan att, som det verkade, ägna det en tanke. På fem veckor lärde sig Adrian lite svenska och även om han inte har varit tillbaka i Sverige sedan dess förblir Sverige i hans sinne en symbol för gränslösa möjligheter i den fria världen.
Tiderna har förändrats. Albanien är nu för tiden ett öppet land och många av de människor som flydde från Albanien under det Stalininspirerade diktatoriska styret har återvänt. När Albanien nu i de flesta avseenden börjar komma i kapp sina grannländer finns bara en riktning: full fart framåt.
– Min farmor brukar tala om molnen och stenarna, berättar Adrian. Molnen är alla de människor som har gett sig av från Albanien. När det regnar gråter molnen av saknad. Stenarna på marken är de människor som stannat kvar och de som återvänder. Av stenarna bygger vi det nya Albanien.
Det fanns en tid då Albanien stod ensamt mot resten av världen. Diktatorn Enver Hoxha hade på 1940-, 50- och 60-talen kamratliga kontakter med såväl Tito och Mao som Moskva, men bröt i tur och ordning dessa i en förvissning om att Albanien skulle kunna attackeras från både öst och väst. Medan befolkningen svalt såg den paranoide Hoxha till att spendera en ansenlig del av statsbudgeten på att bygga armerade försvarsbunkrar i betong, sisådär 700 000 stycken närmare bestämt.
Bunkrarna varierar i storlek och är fortfarande ett tydligt inslag på den albanska landsbygden. Vissa mindre bunkrar används numera till allt­ifrån svampodling till badhytter medan andra jämnas med marken så att byggnadsmaterialet kan återanvändas. Hoxhas egen bunker på 2 685 kvadratmeter strax utanför Tirana hörde till de större och fanns till helt nyligen med på militärens lista över hemliga objekt. De flesta albanska bunkrar är på några få kvadratmeter medan Hoxhas bunker rymmer 106 rum och en biograf. Den har nu öppnats för allmänheten.
Världen är som bekant full av platser där grym historia förvandlats till turistattraktion. I Albanien står ön Sazan, en timmes båtfärd utanför kuststaden Vlora, på tur att bli en sådan plats. Auron Tare som basar över Albaniens nationella kustorganisation berättar att ön ända sedan romartiden använts som militärbas.
– Bysantiner, italienare, tyskar och ryssar har alla ett förflutet på Sazan. Sedan Albanien bröt förbindelserna med Moskva tjänade ön som albansk ubåtsbas och nationellt centrum för underrättelseverksamhet med hela världen som potentiell fiende. Nu hoppas vi att Sazan ska få bli ett historiskt intressant och kulturellt utomhusmuseum över kalla kriget.
Gasmasker ligger fortfarande spridda i gräset på ön. Byggnader som så sent som på 1980-talet rymde familjer som mer eller mindre levde som fångar på ön – om än med väl tilltagna matransoner till skillnad från befolkningen på fastlandet – står kvar. Än så länge har endast en handfull utlänningar fått besöka denna på en gång vackra och spöklika ö, men det finns planer på att tillåta småskalig turism redan till sommaren 2015. Sannolikt är det bara en tidsfråga innan Sazan blir nationalpark.
Sedan ett par år går det charter från Sverige till kuststaden Sarandra i södra Albanien. Vinterbleka nordbor lockas med jämförelsevis folktomma stränder, uppiffade kaféer och billig öl. Och visst, som turistland är Albanien billigt, prisnivån är förmodligen den lägsta i Europa. Men låt oss hoppas att den ökande mängden besökare intresserar sig för mer än sol och bad, att albanerna själva förmår att vara rädda om sin storslagna natur och att de med värdighet lyckas bevara åtminstone några av sina uråldriga traditioner. Än så länge verkar de faktiskt vara på god väg att lyckas.
Ett par mil utanför Sarandra ligger nationalparken och världsarvet Butrint, en stor och mycket stämningsfull arkeologisk fyndplats med drygt 3 000 år på nacken. Butrint har varit både grekisk koloni och romersk stad och man behöver knappast vara särskilt historiskt bevandrad för att gripas av den mäktiga atmosfären som ryms i amfiteatern, bland pelare och portaler och i det gamla badhuset som omges av frodig grönska och salta havsvindar. Det är välordnat och spännande utan en endaste souvenirförsäljare inom synhåll.
Ytterligare några mil därifrån, uppe i bergen inåt landet, ligger byn Pilur vars lite drygt hundra invånare tycks föra en ganska så sömnig tillvaro. Det är just i Pilur som albansk polyfoni, en gammal sångtradition som kännetecknas av flera melodistämmor samtidigt, sägs ha sitt ursprung och byborna för aktivt traditionen vidare. Den polyfoniska sången har av Unesco fått världsarvsstatus som ”ett mästerverk i mänsklighetens muntliga och immateriella kulturarv”. Förr i tiden var denna mäktiga och lite mystiska sång, ofta utan någon särskild rytm, ett vedertaget sätt att vädra och i bästa fall lösa konflikter mellan byborna. När luften mitt på dagen vibrerar av hetta och byns äldre herrar stämmer upp i spontan polyfoni i skuggan av det stora svalkande trädet mitt i Pilur reser sig nackhåren.
Som besökare frågar man sig hur det kommer sig att ett europeiskt land med så vacker havskust och så klart badvatten, så höga berg att vandra i och med så många välbevarade historiska platser att förundras över, har tagit över 20 år på sig att synas på den internationella turistkartan. Hur som helst så är detta faktum i dag förmodligen Albaniens största tillgång som turistland.
Huvudstaden Tirana är en färgstark bekantskap med många välbesökta restauranger och hippa kaféer, fina parker och inspirerande puls. Tunga grå statyer som minner om en annan tid är numera närmast pikanta inslag i stadsbilden som präglas av uppsluppet livliga mötesplatser där det språkas, dricks cappuccino, latte, macchiato och nationalbrygden raki från tidig morgon till sen kväll. Arbetslösheten är fortfarande hög och inkomstskillnaderna stora men den yngre generationen i Albanien ser framtiden an med tillförsikt. I expressfart.
Albanien är bergigt. Äventyrsturismen är i sin linda men något som det satsas energiskt på. Redan nu arrangeras både forsränning och kajakpaddling, vrakdykning och vandring i dramatiska omgivningar.
Med albanske Illia som guide gör vi en tur till fots i närheten av sjön Shkopet. Luften doftar av timjan, mynta, lavendel och salvia. Det lär finnas björn, varg och vildsvin i trakten och vi plockar färska fikon direkt från träden. Med hopp om att ha funnit naturälskande själsfränder frågar jag Illia om det är som jag anar: att albaner i gemen gärna tillbringar sin lediga tid ute i naturen.
Illia ser konfunderad ut och förstår först inte frågan. Tillsammans blickar vi ut över de blågröna bergen som omger sjön och begrundar en örn som vingseglar i den stora tystnaden. Illia funderar en liten stund. Han är uppvuxen i de här bergen, klart att han tycker om dem, han har dem ju i blodet. Men som fritidssysselsättning?
– Så vad gör ni albaner när ni är lediga?

Ministria e Kulturës parashikon restaurimin e fasadave të muzeut Drejtuesit: Emergjente klima, pasi rrezikojnë objektet

Ministria e Kultures parashikon nderhyrjen ne fasadat e muzeut Historik Kombetar si dhe ne mozaikun “Shqiperia”. Fondi i percaktuar eshte 350 mije euro.  Projekti po hartohet nga Instituti i Monumenteve te Kultures, ndersa  drejori i muzeut Melsi Labi rendit si emergjente klimen e muzeut, pasi rrezikojne objektet unikale qe ndodhen ne pavione. ..

Turizmi dhe Kultura, axhendë të përbashkët për restaurimin objekteve të trashëgimisë

zvernecTIRANË, 27 Mars / ATSH/-Përfaqësues të Agjensisë Shqiptare të Turizmit, Ministrisë së Zhvillimt Ekonomik, Turizmit, Tregëtisë dhe Sipërmarrjes,  Ministrisë së Kulturës, dhe Shoqqatës Shqiptare të Turizmit, diskutuan sot për axhendë të përbashkët për restaurimin e objekteve të trashëgimisë.
Disa nga pikat kryesore të kësaj axhende që u diskutuan gjatë takimit, sipas njoftimit të publikuar nga Shoqata Shqiptare e Turizmit kishin të bënin me restaurimin e objekteve të trashëgimisë si Ura e Zvërnecit, apo edhe gjetja e mundësisë për mbajtjen hapur çdo ditë të javës, të të gjitha muzeve, gjithashtu edhe  i muzeve që menaxhohen me më pak staf, në varësinë  e institucioneve.
Disa nga çështjet e diskutuara ishin: njohja e biletave të paguara dhe të mbledhura gjatë vitit 2014 nga agjensitë turistike,  publikimi i orareve të sakta të Muzeve, pajisja e tyre me guida të autorizuara shqiptare të sitit ose agjensisë, pajisja e tyre me blloqe tatimore  apo edhe përcaktimi disa muzeve dhe kalave nga atraksione në kombëtare si  Muzeu Kombëtar, Muzeu Arkeologjik i Tiranës, Muzeu Arkeologjik i Durrësit, Amfiteatri i Durrësit, Zona muzeale e Krujës (Kala, Pazar dhe dy muzete)  Kalaja e Shkodrës dhe Muzeu Historik, Kalaja e Beratit bashkë me muzete , Siti i Apollonisë me Muzeu Arkeologjik , Kalaja e Gjirokastrës së bashku me muzetë, Butrinti, Bylis dhe Muzeu mesjetar në Korçë. /k.m/ /a.g/http://www.ata.gov.al/axhenda-e-takimit-turizm-kulture-243309.html

Hoteliria e rajonit ekspozohet në “Horeca”, hapur në qëndrën “Expo” në periferi tëTiranës, do të qëndrojë deri më 29

kokoTIRANE, 28 Mars /ATSH/- Panairi “Horeca” që është hapur në qëndrën “Expo” në periferi tëTiranës, do të qëndrojë deri më 29 Mars i hapur, për të gjithë vizitorët dhe të interesuarit që merren me prodhimin dhe tregtimin e produkteve për hotele e restorante.
Horeca ka bërë bashkë firma e kompani Shqiptare, Greke, Italiane dhe Kosovare  të cilat kanë si qëllim prezantimin në sytë e konsumatorit të potencialeve dhe larmishmërisë që tregu i Hoteleve, Restoranteve dhe Bareve mund t’ju ofroj atyre. Kompani të cilat zhvillojnë aktivitetet në fusha të ndryshme të tregtisë, prodhimeve dhe shërbimeve shprehen të kënaqur me panairin Horeca dhe presin që të kenë një numër të lartë vizitorësh.
Restorantet dhe Baret nëpërmjet Horeca do të gjejnë zgjidhje ekonomike, profesionale të qëndrueshme për zhvillimin dhe përparimin e biznesit të tyre. Panairi Horeca organizohet për të dytin vit në Shqipëri dhe tashmë do të kthehet në traditë për ekspozimin e bizneseve.e.xh/f.n/http://www.ata.gov.al/bizneset-ekspozojne-produktet-ne-horeca-243478.html

27 marzo 2015

Një tjetër ide për menaxhimin turistik 2015 të bregdetit shqiptar

ttaaareTIRANË, 27 Mars / ATSH -N. Lena/ – Agjencia Kombëtare e Bregdetit, në vijim të masave për të qënë të gatshëm per sezonin e ri veror dhe kryesisht te plazheve tona, ka menduar ta prezantoje bregdetin tonë në një tjetër formë.
TaareeSë shpejti- AKB- do të hedhe në qarkullim një hartë të vijës bregdetare, ku shtrihen plazhet e deteve Adriatik dhe Jon, të porteve ku mund të ankorohen jahtet turistike, si  dhe informacione përkatëse në ndihmë të vizitorëve vendas e të huaj. Këto harta do të kenë detaje të hollësishme orientuese si për turizmin bregdetar, atë të arkeologjisë nënujore, të veprave monumentale e kulturore në vijën e bregdetit dhe aksesore të tjerë që i vijnë në ndihmë pushuesit. Kjo është një tjetër iniciativë drejtorit Auron Tare që drejton këtë Agjenci. /a.ke/http://www.ata.gov.al/nje-tjeter-ide-e-tares-per-menaxhimin-turistik-te-bregdetit-242819.html

Ministria e Turizmit, kontrata me operatorët turistike këtë sezon turistik 2015

Dhermiu_1TIRANË, 27 Mars / ATSH / – Për të shmangur problemet e ndryshme që janë vërejtur në lëvizjen  e grupeve turistike si brenda dhe jashtë vendit, është hedhur ideja e kontratave me operatorët përkatës.
Per te përmirësuar shërbimin ndaj turistëve, por edhe për të “rregulluar” në një farë mase tregun e agjencive turistike, Ministria e Turizmit, në bashkëpunim me GIZ, kanë  hartuar nje model kontrate për paketat e udhëtimit.
Në këtë kontratë, e cila mund të jetë kolektive ose individuale, janë parashikuar të gjitha kushtet, kriteret, por dhe detyrimet që duhet të plotësojë një operator turistik për klientët-turistë. Sipas drejtuesve te dikasterit, në rast se nuk zbatohen kushtet e kësaj kontrate nga operatorët turistikë ata mund të penalizohen në masa të ndryshme, deri në heqjen e te drejtes se ushtrimit të këtij aktiviteti.turrizmi
Ne vendin tonë nuk ka statistika të sakta se sa është numri i agjencive turistike, pasi mungesa e ligjit për Turizmin, ka sjellë që në vend të mos ketë një strukturë licencimi, por mjaftohen me  regjistrimin në QKR. /a.ke/http://www.ata.gov.al/ministria-e-turizmit-kontrata-me-operatoret-turistik-kete-sezon-242840.html

River Watch: Të shpëtojmë zemrën e kaltërt të Evropës, lumenjtë e Ballkanit

vjosaTIRANË, 27 Mars / ATSH / – Dëmtimi i natyrës shqiptare, kryesisht i lumenjeve, ku shtrati i tyre  shfrytëzohet për inerte apo për sigurimin e energjisë nëpërmjet hidrocentraleve, ka shqetësuar ambientalistët  vendas si dhe shoqata të huaja në mbrojtje të burimeve ujore.
Shoqata gjermane River Watch po jep ndihmesën e saj për ta kthyer luginën e Vjosës në park kombëtar. Ata kanë filluar një fushatë me parullën: “Të shpëtojmë zemrën e kaltërt të Evropës, lumenjtë e Ballkanit”. Fushata përqëndrohet në një zonë që shtrihet nga Sllovenia e deri në Shqipëri, ku janë planifikuar të ndërtohen mbi 570 hidrocentrale.
Shefi ekzekutiv i shoqatës, Ulrich Eichelman, thotë se Vjosa ofron jo vetëm një mjedis të paprekur natyror, por edhe bukuri të rrallë. “Kur vizitova për herë të parë Shqipërinë dhe pashë Vjosën, mbeta i shtangur, pasi nuk mendoja se kishin mbetur lumenj të tillë në Evropë”, eshte shprehur ai.
Vjosa e ka burimin në Greqi dhe derdhet në Adriatik, duke shpalosur bukuri të shumta natyrore. “Sistemi i lumit Vjosa është unik në Evropë. Nuk gjendet nje tjetër  lum si ky. Në fund të fundit, ky lum është një dhuratë e Shqipërisë për globin, për Evropën; këtë pasuri e kemi këtu”, thote shefi ekzekutiv i shoqatës, Ulrich Eichelman.osumi
Fakti që ky është lumi i fundit i paprekur nga njeriu në Evropë, do ta bënte Vjosën një tërheqje për turizmin. Shqipëria ka zhvilluar me sukses turizmin natyror në veri të Shqipërisë, një zonë që prezanton bukurinë e paprekur alpine.
Autoritetet qeveritare në Shqipëri premtojnë se projektet do të zbatohen me të gjitha parametrat mbrojtëse.
Shoqata River Watch ka tërhequr pas vetes në betejën e saj edhe banorët lokalë, të cilët kanë nënshkruar një peticion kundër ndërtimit të digave dhe dëmtimit të lumenjëve.
Me lumenjtë dhe rrjedhën e tyre në  në vendin tonë idhen prodhimet bujqësore, ato blegtorale, por edhe një pjesë e turizmit. Rrjedhat e tyre shfrytëzohen për turizmin e aventurës dhe atë të sporteve. Kështu është lumi Osum, Vjosa, Valbona, Buna etj. Ruajtja natyrale e tyre do t’i shërbejë edhe ekonomisë sonë në rritje. /a.ke/http://www.ata.gov.al/river-watch-te-shpetojme-zemren-e-kaltert-te-evropes-lumejte-e-ballkanit-242873.html

Elbasan- Rikthehet fazani në pyjet e qarkut

rrapet-e-bushekut.Foto-MELBASAN, 27 Mars /ATSH-Miranda Sadiku/.-  Kafshët e egra nuk mund të shtohen vetëm me moratorium dhe sllogane mediatike, por me veprime konkrete.
Kjo është motoja që ka përfshirë  Shoqatën e Gjahtarëve në Elbasan. Për këtë qëllim kryesues të shoqatës kanë ndërmarrë një nismë mjaft të veçantë të blejnë kafshë të egra dhe shpendë dhe ti hedhin për të pasuruar pyjet shqiptare.
Akti më i fundit ishte blerja e 70 fazanëve në Maqedoni të cilët u hodhën në mënyrë të organizuar nga antarët e shoqatës në pyjet e Belshit, Shushicës, Funarit, Griqanit, Paprrit etj.
Kryetari i Shoqatës së gjuetarëve Gëzim Gjordumi shprehet se ‘ gjatë 25 viteve të fundit gjahu autokton është varfëruar shumë për shkak të gjuetisë së paligjshme”.
Sipas tij, “ përgjegjësia bie jo vetëm ndaj individëve të papërgjegjshëm por edhe vetë shoqatave, ministries, shërbimit pyjor dhe organizmave të tjerë  qe  nuk kane bere asgje per ruajtjen e gjahut për të cilin kanë përgjegjësi.
 Edhe antarë të tjerë të shoqatës mbështesin  Gjordumin në këtë iniciativë. Kryeinspektori i Mjedisit Besim Kryemadhi shprehet se “ mbështet këtë iniciativë dhe do të bashkëpunojë ngushtë për zbatimin e moratoriumit si dhe legjislacionit në fuqi”.
 Shoqata është në kërkim të lepurit të egër, fazanit të malit, kaprollit dhe derrit të egër për ti blerë dhe për ti hedhur në pyje. Shoqata Elbasani ka ftuar edhe shoqata të tjera në shkallë vendi që të ndjekin të njëjtin shembull dhe të ndalojnë gjuetinë për 5-10 vjet në mënyrë që të rikthehet popullimi i dikurshëm i pyjeve me kafshë e shpendë të egër. /a.g/http://www.ata.gov.al/elbasan-rikthehet-fazani-ne-pyjet-e-qarkut-243179.html

26 marzo 2015

Travel agencies to operate with a new contract model

Apollonia,_Albania_(by_Pudelek)_-_Monument_of_AgonothetesAlbanian clients have often faced difficulties and problems when dealing with private travel agencies that operate in the country. In order to eliminate these problems, The Ministry of Economic Development and GIZ company have conducted a new contract model for the travel packages which are offered by Albanian travel agencies.
The new model was announced by the President of the Touristic Operators Union, Sadik Malaj, according to which, the model outlines the criteria, the conditions and the obligations addressed to the touristic operators in Albania. Malaj declared that the new touristic contracts may be collectives or individuals and in cases the travel agencies do not meet the conditions or the set criteria, they will be penalized.
DSC_0056
There are no official statistic regarding the number or the activities of travel agencies which operate in Albania since these entities do not have to possess a license to operate but they register at the National Registration Center.
Albania and GIZ have cooperated in many projects, financed by the German government. GIZ service provider cooperates with the Albanian government on behalf of the German government and manages its funds and projects which are addressed to Albania.
News source/photo credits: ATAPudelek (Wikimedia)

Search

Translate