08 novembre 2012

Nje mundesi me shume per te njohur arteriet turistike me pak adrenaline ne trupe jua sjell tani "Federata Shqiptare e Rafting"

 
http://www.fshr.al/



Lumenjte e Shqiperise
Uji eshte nje pasuri natyrore me vlera te medha kombetare. Me shume se 152 lumenj dhe perrenj, formojne perfundimisht 8 lumenj te medhenj, qe rrjedhin nga juglindja drejt veriperendimit, kryesisht drejt bregdetit Adriatik. Rreth 65% e pellgut ujembledhes te tyre shtrihet brenda territorit shqiptar. Keta lumenj shkarkojne ne detin Adriatik mesatarisht 1’308 m3/s (min. 649 m3/s dhe maks. 2’164 m3/s); moduli mesatar i rrjedhjes eshte 30,2 l/s . km2. Nga prurja e pergjithshme vjetore prej 42,25 miliarde m3, vetem 12,8 miliarde u perkasin ujerave nentokesore. Prej rreshjeve te çrregullta, lumenjte jane te rrembyeshem, gerryes (ne pjesen lindore te vendit) dhe pergjithesisht formojne shtrat te gjere dhe te lakuar ne Ultesiren Bregdetare Perendimore. Lumenjte kryesore rrjedhin nga juglindja drejt veriperendimit, me kah drejt perendimit ne deltat bregdetare. Permbajtja minerale e ujerave eshte pergjithesisht e ulet, midis 150 dhe 500 mg/l, kryesisht si bikarbonate. Temperatura luhatet nga 3,5 ne 8,9°C ne dimer, dhe nga 17,8 ne 24,6°C ne vere. Gati gjithe lumenjte shkarkojne ujerat ne detin Adriatik, ne nje zone prej rreth 150 km.


Në Sporting Rafting krijohet një harmoni midis hyjnores dhe njerëzores - Kryetaria e Gjykatës së Lartë, Shpresa Becaj

Turizmi Shqiptar kthehet gjithnjë e me tërheqës për vendasit, përfshirë këtu edhe stafin e Gjykatës së Larte ku znj. Shpresa Becaj, ka zgjedhur ta kaloje fundjavën në qytetin Onufrian të Beratit.

Ka qenë Kryetaria e Gjykatës së Lartë, znj. Shpresa Becaj së bashku me një grup kolegësh të po kësaj Gjykate, të cilët kanë zgjedhur të kalojnë një fundjavë aventure Rafting në Kanionet e Osumit nën shoqërinë dhe stafin e trainuar të Federatës Shqiptare të Rafting.

Për rreth dy orë, kreu i Gjykatës së Lartë ka lundruar në adrenalinë dhe ka sfiduar dallgët e lumit Osum, duke përjetuar emocione të forta ndërsa prekte një natyrë të virgjër e nje bukuri të rrallë të Shqipërisë.

Pas përfundimit të aventurës, Becaj, nënvijëzoi përshtypjet e saj në lidhje me Sportin Rafting kur tha se, "Zoti i ka dhuruar vendit tonë mrekulli të mahnitshme natyrore. Kur mendja e dora njerëzore vihet në shërbim për të perfeksionuar e njohur këto bukuri mahnitëse, krijohet një harmoni midis hyjnores dhe njerëzores. Këtë ndjesi, ndjeva, së bashku me kolegët e mi gjatë vizitës në Berat."- tha ajo.

Becaj ka shprehur, gjithashtu, mirënjohjen e saj dhe respektin e vecantë për sipërmarrjen në asistimin e këtij sporti të bukur, kreut të Federates Shqiptare të Rafting, z. Zamo Spathara dhe ekipit të tij.
Rafting, ne parajse per se gjalli
Lumi është i rrëmbyer, ata janë një grup djemsh e vajzash të hipur mbi një gomone që luftojnë mes jetës dhe vdekjes. Por duhet të dini një gjë,  aty kanë shkuar me qejfin e tyre. Sa herë që shohim një pamje të tillë ne televizor themi me vete; sa gjynah. Në fakt ju nuk e dini që ai grup po përjetojnë një moment sikur po kalojnë në parajsë për së gjalli. 14 vjet më parë njerëzit që ushtronin intensivisht këtë sport quheshin kokëkrisur. Tani kanë marrë me vete qindra të rinj e të vjetër, njerëz të njohur e të panjohur, të huaj por edhe shqiptarë dhe së bashku kanë themeluar Federatën e Rafting-ut. Blerina Ago, është një nga vajzat e para që ka thyer akujt dhe i ka hyrë “me kokë” kanioneve të Osumit i cili buron nga Malësia e Vithkuqit në lartësinë 1050 metra mbi nivelin e detit. Qyteti i Beratit është vendlindja e saj dhe deri më tani nuk ka lenë cep pa prekur në kanionet e këtij lumi. Është e lumtur që së bashku me presidentin e kësaj federatë Zamo Spathara ka ndikuar deri diku në zhvillimin e turizmit në këtë qytet. (lexo me shume ne shekulli.al)


 Vozitje mbi parajsë

Ajo që ofron Berati për vizitorët, tashëm nuk është sekret. Kalaja, kishat mesjetare dhe banesat e vjetra të qytetit që është përfshirë në mbrojtjen e UNESCO-s të ofrojnë një larmi kulturore të denjë për t’u krahasuar me simotrat italiane e greke. Por ka edhe më shumë. Lumi që ndan dy lagjet e vjetra Mangalem dhe Goricë në Berat, shton edhe më shumë pamjen panoramike, por pak e dinë se kjo rrjedhë që shpesh mbart edhe mbetjet urbane, disa kilometra më lart fsheh një mrekulli më vete. Në dy vitet e fundit qindra turistë vendas dhe të huaj kanë vizituar kanionet e Skraparit në lumin Osum. Mjaftojnë të vijnë vetëm një herë, dhe zor të mos kthehen bashkë me të tjerë. Sekretarja e përgjithshme e “Albania Rafting Group”, Blerina Ago është një vajzë Berati e cila që në moshën 14-vjeçare ka shkelur çdo pëllëmbë të kanioneve të Skraparit. Pasioni i saj teksa flet rrjedhshëm, është i kuptueshëm, pasi përveç mbresave personale mbart edhe ato të qindra vizitorëve që janë bërë pjesë e një guide që zgjat disa orë, por që mbahet mend për shumë vite. “Kompania jonë duke qenë e licensuar dhe me personel të specializuar, organizon udhëtime në këtë zonë dhe ka mbështetjen edhe të Organizatës Botërore e sportit Rafting”. Një paketë udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të lumit Osum kushton 40 euro personi ku përfshihet udhëtimi, dreka, mjetet e nevojshme për raftingun dhe shoqërimi i grupit të vizitorëve. Nën kujdesin e personave të specializuar ky lloj sporti ka njohur edhe ekstremet e saj. Një fëmijë 2 vjeçar, një i ri 150 kilogramë dhe një i moshuar 77 vjeçar nga Gjermania, provuan të udhëtonin duke treguar se këtë sport mund ta shijojnë amatorë të gjinive dhe moshave të ndryshme. Nga ana tjetër, është një mundësi e mirë zhvillimi; dhe kur mendon se banorët e zonave rurale të Skraparit dhe Përmetit, përgjatë lumenjve Osum dhe Vjosë shtyjnë ditët në kërkim të mbijetesës, nuk ka pse të mos shpresosh se në të ardhmen këtu dhurata të natyrës do përmirësojnë jetën e gjithsecilit që banon në këto treva. Mjafton ta ruajnë natyrën, të ndërtojnë me kriter dhe të jenë mikpritës me turistët që vijnë. Nëse kjo e fundit nuk është problem, pasi tradicionalisht shquhemi se dimë të vlerësojmë mikun e largët, ndërtimet pa vend dhe ndotja në disa zona, japin imazhin e keq për të ardhmen. Ama e tanishmja ka çfarë të ofrojë. Aty ku natyra është lënë në botën e saj, të shfaq një pamje që filmat hollivudianë i krijojnë me teknologji kompjuterike, ndërsa e jona është reale.

Luginat e Skraparit dhe Përmetit gjatë muajve mars-nëntor ofrojnë kënaqësinë e një udhëtimi që mund të zgjasë pak, por nga kujtesa nuk të shqitet kollaj. Për të bërë rafting këtu, mjafton të shoqërohesh nga personeli i specializuar dhe të ndjekësh rregullat e duhura.

“Sporti rafting në Shqipëri nuk ka shkallë të lartë rrezikshmerie. Ajo varion nga klasa e parë në të katërt, në varësi të lumenjve dhe sezonit”, shprehet Ago. Aktualisht rafting zhvillohet në Vjosë, pasi në Osum ka përfunduar periudha e guidës, e cila kryhet në muajt Mars-Qershor. Çdo vizitor duhet të ketë me vete rroba banjo, veshje sportive, atlete, sandale të mbyllura dhe peshqirë. Kaq mjafton, pasi pjesa tjetër sigurohet nga “Albania Rafting Group” si gomone, lopata, veshje që ruajnë konstante temperaturën e trupit, jelekë shpëtimi dhe skafandra. “Të gjithë këto masa merren për një udhëtim të sigurtë, pasi për çdo grup që merr pjesë në këtë udhëtim, kemi persona të specializuar dhe një mjek të gatshëm në çdo moment për ndihmën e shpejtë”, sqaron Ago.

Këto janë masa që merren për t’i paraprirë çdo rreziku, dhe përgjatë dy viteve në të gjithë udhëtimet e organizuara nuk ka pasur aksidente. Vdekja e një turisteje çeke pak javë më parë e ka stepur disi fluksin, por nëse grupi i huaj do të kishte ndjekur rregullat e raftingut, kjo ngjarje nuk do kishte ndodhur. Sipas Agos, preferohet që të jenë mbi pesë persona, por edhe nëse janë më pak mund të bashkohen me grupe të tjera për të nisur aventurën e raftingut në Shqipëri. Qendra ku mblidhen grupet e turistëve është në Berat nga ku më pas në mënyrë të organizuar, dërgohen në zonën për të cilën kanë dëgjuar pak, por që do ta shijojnë shumë. Udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të Osumit zgjat 1.5 orë, ku duhet të përshkohen 60 kilometra. Ngjan një udhë e gjatë, sidomos për lëkundjet që të dhuron rruga jo e mirë, por përgjatë gjithë kohës turistët shijojnë pamjen e luginave dhe gjelbërimin që të shoqëron kudo. Gjithsesi, adrenalina e vërtetë dhe pamjet e paharrueshme vijnë më pas.

Janë tetë ujëvara, objekte kulturore si katedralja, porta e Syrit të Djallit dhe shumë pasuri të tjera natyrore që të shfaqen njëra pas tjetrës. Secila prej tyre ka një legjendë dhe një historik më vete që turistët janë të interesuar t’i mësojnë. Legjenda nga më të ndryshmet që edhe pse mund të mos kenë baza reale, bëhen të vërteta kur kombinohen me udhëtimin me gomone, kanoe apo kajak. Ujëvarat të shoqërojnë thuajse gjatë gjithë udhëtimit dhe lumi në vende të ndryshme merr nuanca të veçanta për shkak të ngushticave apo pemëve që shtrihen përgjatë gjithë bregut.

Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona.

“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Ajo që ofron Berati për vizitorët, tashëm nuk është sekret. Kalaja, kishat mesjetare dhe banesat e vjetra të qytetit që është përfshirë në mbrojtjen e UNESCO-s të ofrojnë një larmi kulturore të denjë për t’u krahasuar me simotrat italiane e greke. Por ka edhe më shumë. Lumi që ndan dy lagjet e vjetra Mangalem dhe Goricë në Berat, shton edhe më shumë pamjen panoramike, por pak e dinë se kjo rrjedhë që shpesh mbart edhe mbetjet urbane, disa kilometra më lart fsheh një mrekulli më vete. Në dy vitet e fundit qindra turistë vendas dhe të huaj kanë vizituar kanionet e Skraparit në lumin Osum. Mjaftojnë të vijnë vetëm një herë, dhe zor të mos kthehen bashkë me të tjerë. Sekretarja e përgjithshme e “Albania Rafting Group”, Blerina Ago është një vajzë Berati e cila që në moshën 14-vjeçare ka shkelur çdo pëllëmbë të kanioneve të Skraparit. Pasioni i saj teksa flet rrjedhshëm, është i kuptueshëm, pasi përveç mbresave personale mbart edhe ato të qindra vizitorëve që janë bërë pjesë e një guide që zgjat disa orë, por që mbahet mend për shumë vite. “Kompania jonë duke qenë e licensuar dhe me personel të specializuar, organizon udhëtime në këtë zonë dhe ka mbështetjen edhe të Organizatës Botërore e sportit Rafting”. Një paketë udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të lumit Osum kushton 40 euro personi ku përfshihet udhëtimi, dreka, mjetet e nevojshme për raftingun dhe shoqërimi i grupit të vizitorëve. Nën kujdesin e personave të specializuar ky lloj sporti ka njohur edhe ekstremet e saj. Një fëmijë 2 vjeçar, një i ri 150 kilogramë dhe një i moshuar 77 vjeçar nga Gjermania, provuan të udhëtonin duke treguar se këtë sport mund ta shijojnë amatorë të gjinive dhe moshave të ndryshme. Nga ana tjetër, është një mundësi e mirë zhvillimi; dhe kur mendon se banorët e zonave rurale të Skraparit dhe Përmetit, përgjatë lumenjve Osum dhe Vjosë shtyjnë ditët në kërkim të mbijetesës, nuk ka pse të mos shpresosh se në të ardhmen këtu dhurata të natyrës do përmirësojnë jetën e gjithsecilit që banon në këto treva. Mjafton ta ruajnë natyrën, të ndërtojnë me kriter dhe të jenë mikpritës me turistët që vijnë. Nëse kjo e fundit nuk është problem, pasi tradicionalisht shquhemi se dimë të vlerësojmë mikun e largët, ndërtimet pa vend dhe ndotja në disa zona, japin imazhin e keq për të ardhmen. Ama e tanishmja ka çfarë të ofrojë. Aty ku natyra është lënë në botën e saj, të shfaq një pamje që filmat hollivudianë i krijojnë me teknologji kompjuterike, ndërsa e jona është reale. 
Luginat e Skraparit dhe Përmetit gjatë muajve mars-nëntor ofrojnë kënaqësinë e një udhëtimi që mund të zgjasë pak, por nga kujtesa nuk të shqitet kollaj. Për të bërë rafting këtu, mjafton të shoqërohesh nga personeli i specializuar dhe të ndjekësh rregullat e duhura.

“Sporti rafting në Shqipëri nuk ka shkallë të lartë rrezikshmerie. Ajo varion nga klasa e parë në të katërt, në varësi të lumenjve dhe sezonit”, shprehet Ago. Aktualisht rafting zhvillohet në Vjosë, pasi në Osum ka përfunduar periudha e guidës, e cila kryhet në muajt Mars-Qershor. Çdo vizitor duhet të ketë me vete rroba banjo, veshje sportive, atlete, sandale të mbyllura dhe peshqirë. Kaq mjafton, pasi pjesa tjetër sigurohet nga “Albania Rafting Group” si gomone, lopata, veshje që ruajnë konstante temperaturën e trupit, jelekë shpëtimi dhe skafandra. “Të gjithë këto masa merren për një udhëtim të sigurtë, pasi për çdo grup që merr pjesë në këtë udhëtim, kemi persona të specializuar dhe një mjek të gatshëm në çdo moment për ndihmën e shpejtë”, sqaron Ago.

Këto janë masa që merren për t’i paraprirë çdo rreziku, dhe përgjatë dy viteve në të gjithë udhëtimet e organizuara nuk ka pasur aksidente. Vdekja e një turisteje çeke pak javë më parë e ka stepur disi fluksin, por nëse grupi i huaj do të kishte ndjekur rregullat e raftingut, kjo ngjarje nuk do kishte ndodhur. Sipas Agos, preferohet që të jenë mbi pesë persona, por edhe nëse janë më pak mund të bashkohen me grupe të tjera për të nisur aventurën e raftingut në Shqipëri. Qendra ku mblidhen grupet e turistëve është në Berat nga ku më pas në mënyrë të organizuar, dërgohen në zonën për të cilën kanë dëgjuar pak, por që do ta shijojnë shumë. Udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të Osumit zgjat 1.5 orë, ku duhet të përshkohen 60 kilometra. Ngjan një udhë e gjatë, sidomos për lëkundjet që të dhuron rruga jo e mirë, por përgjatë gjithë kohës turistët shijojnë pamjen e luginave dhe gjelbërimin që të shoqëron kudo. Gjithsesi, adrenalina e vërtetë dhe pamjet e paharrueshme vijnë më pas.

Janë tetë ujëvara, objekte kulturore si katedralja, porta e Syrit të Djallit dhe shumë pasuri të tjera natyrore që të shfaqen njëra pas tjetrës. Secila prej tyre ka një legjendë dhe një historik më vete që turistët janë të interesuar t’i mësojnë. Legjenda nga më të ndryshmet që edhe pse mund të mos kenë baza reale, bëhen të vërteta kur kombinohen me udhëtimin me gomone, kanoe apo kajak. Ujëvarat të shoqërojnë thuajse gjatë gjithë udhëtimit dhe lumi në vende të ndryshme merr nuanca të veçanta për shkak të ngushticave apo pemëve që shtrihen përgjatë gjithë bregut.

Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona.

“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Luginat e Skraparit dhe Përmetit gjatë muajve mars-nëntor ofrojnë kënaqësinë e një udhëtimi që mund të zgjasë pak, por nga kujtesa nuk të shqitet kollaj. Për të bërë rafting këtu, mjafton të shoqërohesh nga personeli i specializuar dhe të ndjekësh rregullat e duhura. 
“Sporti rafting në Shqipëri nuk ka shkallë të lartë rrezikshmerie. Ajo varion nga klasa e parë në të katërt, në varësi të lumenjve dhe sezonit”, shprehet Ago. Aktualisht rafting zhvillohet në Vjosë, pasi në Osum ka përfunduar periudha e guidës, e cila kryhet në muajt Mars-Qershor. Çdo vizitor duhet të ketë me vete rroba banjo, veshje sportive, atlete, sandale të mbyllura dhe peshqirë. Kaq mjafton, pasi pjesa tjetër sigurohet nga “Albania Rafting Group” si gomone, lopata, veshje që ruajnë konstante temperaturën e trupit, jelekë shpëtimi dhe skafandra. “Të gjithë këto masa merren për një udhëtim të sigurtë, pasi për çdo grup që merr pjesë në këtë udhëtim, kemi persona të specializuar dhe një mjek të gatshëm në çdo moment për ndihmën e shpejtë”, sqaron Ago.

Këto janë masa që merren për t’i paraprirë çdo rreziku, dhe përgjatë dy viteve në të gjithë udhëtimet e organizuara nuk ka pasur aksidente. Vdekja e një turisteje çeke pak javë më parë e ka stepur disi fluksin, por nëse grupi i huaj do të kishte ndjekur rregullat e raftingut, kjo ngjarje nuk do kishte ndodhur. Sipas Agos, preferohet që të jenë mbi pesë persona, por edhe nëse janë më pak mund të bashkohen me grupe të tjera për të nisur aventurën e raftingut në Shqipëri. Qendra ku mblidhen grupet e turistëve është në Berat nga ku më pas në mënyrë të organizuar, dërgohen në zonën për të cilën kanë dëgjuar pak, por që do ta shijojnë shumë. Udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të Osumit zgjat 1.5 orë, ku duhet të përshkohen 60 kilometra. Ngjan një udhë e gjatë, sidomos për lëkundjet që të dhuron rruga jo e mirë, por përgjatë gjithë kohës turistët shijojnë pamjen e luginave dhe gjelbërimin që të shoqëron kudo. Gjithsesi, adrenalina e vërtetë dhe pamjet e paharrueshme vijnë më pas.

Janë tetë ujëvara, objekte kulturore si katedralja, porta e Syrit të Djallit dhe shumë pasuri të tjera natyrore që të shfaqen njëra pas tjetrës. Secila prej tyre ka një legjendë dhe një historik më vete që turistët janë të interesuar t’i mësojnë. Legjenda nga më të ndryshmet që edhe pse mund të mos kenë baza reale, bëhen të vërteta kur kombinohen me udhëtimin me gomone, kanoe apo kajak. Ujëvarat të shoqërojnë thuajse gjatë gjithë udhëtimit dhe lumi në vende të ndryshme merr nuanca të veçanta për shkak të ngushticave apo pemëve që shtrihen përgjatë gjithë bregut.

Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona.

“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

“Sporti rafting në Shqipëri nuk ka shkallë të lartë rrezikshmerie. Ajo varion nga klasa e parë në të katërt, në varësi të lumenjve dhe sezonit”, shprehet Ago. Aktualisht rafting zhvillohet në Vjosë, pasi në Osum ka përfunduar periudha e guidës, e cila kryhet në muajt Mars-Qershor. Çdo vizitor duhet të ketë me vete rroba banjo, veshje sportive, atlete, sandale të mbyllura dhe peshqirë. Kaq mjafton, pasi pjesa tjetër sigurohet nga “Albania Rafting Group” si gomone, lopata, veshje që ruajnë konstante temperaturën e trupit, jelekë shpëtimi dhe skafandra. “Të gjithë këto masa merren për një udhëtim të sigurtë, pasi për çdo grup që merr pjesë në këtë udhëtim, kemi persona të specializuar dhe një mjek të gatshëm në çdo moment për ndihmën e shpejtë”, sqaron Ago. 
Këto janë masa që merren për t’i paraprirë çdo rreziku, dhe përgjatë dy viteve në të gjithë udhëtimet e organizuara nuk ka pasur aksidente. Vdekja e një turisteje çeke pak javë më parë e ka stepur disi fluksin, por nëse grupi i huaj do të kishte ndjekur rregullat e raftingut, kjo ngjarje nuk do kishte ndodhur. Sipas Agos, preferohet që të jenë mbi pesë persona, por edhe nëse janë më pak mund të bashkohen me grupe të tjera për të nisur aventurën e raftingut në Shqipëri. Qendra ku mblidhen grupet e turistëve është në Berat nga ku më pas në mënyrë të organizuar, dërgohen në zonën për të cilën kanë dëgjuar pak, por që do ta shijojnë shumë. Udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të Osumit zgjat 1.5 orë, ku duhet të përshkohen 60 kilometra. Ngjan një udhë e gjatë, sidomos për lëkundjet që të dhuron rruga jo e mirë, por përgjatë gjithë kohës turistët shijojnë pamjen e luginave dhe gjelbërimin që të shoqëron kudo. Gjithsesi, adrenalina e vërtetë dhe pamjet e paharrueshme vijnë më pas.

Janë tetë ujëvara, objekte kulturore si katedralja, porta e Syrit të Djallit dhe shumë pasuri të tjera natyrore që të shfaqen njëra pas tjetrës. Secila prej tyre ka një legjendë dhe një historik më vete që turistët janë të interesuar t’i mësojnë. Legjenda nga më të ndryshmet që edhe pse mund të mos kenë baza reale, bëhen të vërteta kur kombinohen me udhëtimin me gomone, kanoe apo kajak. Ujëvarat të shoqërojnë thuajse gjatë gjithë udhëtimit dhe lumi në vende të ndryshme merr nuanca të veçanta për shkak të ngushticave apo pemëve që shtrihen përgjatë gjithë bregut.

Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona.

“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Këto janë masa që merren për t’i paraprirë çdo rreziku, dhe përgjatë dy viteve në të gjithë udhëtimet e organizuara nuk ka pasur aksidente. Vdekja e një turisteje çeke pak javë më parë e ka stepur disi fluksin, por nëse grupi i huaj do të kishte ndjekur rregullat e raftingut, kjo ngjarje nuk do kishte ndodhur. Sipas Agos, preferohet që të jenë mbi pesë persona, por edhe nëse janë më pak mund të bashkohen me grupe të tjera për të nisur aventurën e raftingut në Shqipëri. Qendra ku mblidhen grupet e turistëve është në Berat nga ku më pas në mënyrë të organizuar, dërgohen në zonën për të cilën kanë dëgjuar pak, por që do ta shijojnë shumë. Udhëtimi nga Berati drejt kanioneve të Osumit zgjat 1.5 orë, ku duhet të përshkohen 60 kilometra. Ngjan një udhë e gjatë, sidomos për lëkundjet që të dhuron rruga jo e mirë, por përgjatë gjithë kohës turistët shijojnë pamjen e luginave dhe gjelbërimin që të shoqëron kudo. Gjithsesi, adrenalina e vërtetë dhe pamjet e paharrueshme vijnë më pas. 
Janë tetë ujëvara, objekte kulturore si katedralja, porta e Syrit të Djallit dhe shumë pasuri të tjera natyrore që të shfaqen njëra pas tjetrës. Secila prej tyre ka një legjendë dhe një historik më vete që turistët janë të interesuar t’i mësojnë. Legjenda nga më të ndryshmet që edhe pse mund të mos kenë baza reale, bëhen të vërteta kur kombinohen me udhëtimin me gomone, kanoe apo kajak. Ujëvarat të shoqërojnë thuajse gjatë gjithë udhëtimit dhe lumi në vende të ndryshme merr nuanca të veçanta për shkak të ngushticave apo pemëve që shtrihen përgjatë gjithë bregut.

Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona.

“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Janë tetë ujëvara, objekte kulturore si katedralja, porta e Syrit të Djallit dhe shumë pasuri të tjera natyrore që të shfaqen njëra pas tjetrës. Secila prej tyre ka një legjendë dhe një historik më vete që turistët janë të interesuar t’i mësojnë. Legjenda nga më të ndryshmet që edhe pse mund të mos kenë baza reale, bëhen të vërteta kur kombinohen me udhëtimin me gomone, kanoe apo kajak. Ujëvarat të shoqërojnë thuajse gjatë gjithë udhëtimit dhe lumi në vende të ndryshme merr nuanca të veçanta për shkak të ngushticave apo pemëve që shtrihen përgjatë gjithë bregut. 
Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona.

 

 Visit ;    http://www.fshr.al/sq/multimedia
“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Po kush janë vizitorët e këtyre pejsazheve? Vite më parë ishin kryesisht të huajt që me një çantë në shpine, rroba, ujë dhe ushqim nisnin një aventurë në këmbë duke shkrehur aparatet sa herë u shfaqej ndonjë pamje piktoreske. Në momentin kur mbërrinin në kanionet e Osumit, nuk e përmbanin dot tundimin për të ndërmarrë aventurën e raftingut. Ishte një kërkesë e vazhdueshme e tyre që të kishte një organizim për udhëtime të tilla dhe kjo nuk mungoi që të vinte. Kompania “Albania Rafting Group” është e vetmja e licensuar dhe njohur ligjërisht për të organizuar sportin rafting në Shqipëri. Nuk mjafton vetëm baza materiale për zhvillimin e këtij sporti, por edhe masa të tjera ekstra nga personel i kualifikuar. Pikërisht kjo mënyrë organizimi ka bërë që të rritet interesi i grupeve të ndryshme të turistëve për të vizituar këto zona. 
“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

“Shumë ambasada të huaja kërkojnë të organizohen me stafet e tyre dhe tashmë pas udhëtimeve të para, në përshtypjet që marrin premtojnë se do të rikthehen përsëri në këto kanione”, shton Blerina Ago. Ka shoqëruar shumë prej tyre dhë “Albania Rafting Group” mund të marrë përsipër organizimin për deri në 30 persona në një guidë. Tashmë ky lloj sporti dhe udhëtimi në kanionet e Skraparit janë bërë pjesë e guidave të shoqërive turistike. Nga ana tjetër nevojitet edhe një punë më e madhe e Ministrisë së Kulturës dhe Turizmit që kanionet e Skraparit dhe lugina e lumit Vjosë të përfshihen në guidat turistike të vendit. Krahas turizmit kulturor ka ardhur koha që të përfshihet edhe ai natyror, që në mbarë vendin duket se nuk mungojnë. Për shkak të rrugës së shkurtër, një turist i huaj mund të vizitojë paradite Beratin, më pas kanionet e Skraparit dhe nëse kërkon edhe erën e detit, mbrëmja mund ta gjejë buzë Jonit. Deri më tani kanionet e Skraparit dhe lugina e Vjosës ku kryhet rafting nuk janë të ndotura dhe dora e njeriut akoma qëndron e mbledhur dhe nuk ka nisur shkatërrimin si gjetiu në perlat e vendit që dikur i quanim të virgjëra, ndërsa tashmë janë shpërfytyruar. Kjo frikë ekziston, sidomos nëse nis ndërtimi i rrugës, që do ta bënte më të aksesueshme zonën për mijra vizitorë. “Nevojitet një plan i mirëfilltë studimi dhe lejet e ndërtimet e objekteve të shërbimit duhet të shoqërohen me kritere të forta për të synuar mbrojtjen e natyrës dhe ruajtjes së imazhit të deritanishëm”, shprehet Ago. Në profesion është juriste dhe pohon se po punon për hartimin e një drafti që do t’u paraqitet institucioneve vendore për të pasur në konsideratë zbatimin e kritereve rigoroze. 
Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Kështu, le të shpresojmë se jemi ende në kohë për të ruajtur atë që u zbulua 26 vjet më parë. Një vend i mbyllur si Shqipëria, këtë dhuratë të natyrës e kishte lënë krejtësisht në harresë. Kjo zonë e virgjër do të “rizhulohej” në vitin 1985. Një grup të rinjsh marrin teposhtë një rrëpire në fshatin Hambull dhe e gjejnë veten në rrjedhën e lumit Osum. “Masat” i kishin marrë dhe me komardare të sajuara nga gomat e vjetra të zetorëve nisin një sport të ri, krejt të panjohur. Përshkojnë disa kilometra përgjatë rrjedhës dhe kjo aventurë e vogël e tyre nuk do harrohej lehtë. Një prej këtyrë zbuluesve ishte edhe Zamo Spathara, aktualisht president i “Albania Rafting Group”. Nuk mund të mendohej se shteti komunist që ishte në grahmat e fundit të tij të kishte ngenë e raftingut. Në vitin 1994 “Gruppo Canoe Terni” licenson për herë të parë një grup rafting në Shqipëri dhe bëhet nga mbështetësit kryesorë të “Albania Rafting Group” me mjetet e para të furnizimit (gomone, lopata, skafanda,veshje anti-ujë, jelekë shpetimi etj). Aktualisht gjithçka është e organizuar dhe duket se ja vlen të ndërmarrësh një aventurë të tillë, të përballueshme nga ana financiare dhe të paçmueshme për cfarë të ofrojnë këto zona. Nuk do të jetë çudi, ashtu si zonja e huaj, nëse edhe rishtarët e rradhës do të falenderojnë Zotin që krijoi për ta këtë perlë të natyrës.

Udhëtimet e organizuara dhe kërkesat gjithnjë e në rritje për të vizituar kanionet e Skraparit dhe luginën e Vjosës. Sporti rafting dhe udhëtimi në vendet mrekulli të natyrës, që ende mbijetojnë
Sebi Alla
Gruaja e diplomatit ra në gjunjë, ngriti duart lart dhe sytë gjysmë të mbyllur nxorri këto fjalë: “Faleminderit o Zot që më dhe jetë për të përjetuar këtë mrekulli të natyrës”. Ndodhej në mesin e një kanioni në lumin Osum, pranë një ujëvare të kristaltë dhe një rryme uji që më poshtë gjarpëronte e qetë mes kodrinave të Skraparit. Mos e teproi pak? Gruaja e ish-ambasadorit italian e kishte për herë të parë këtë udhëtim, por nuk qe i fundit për të pas asaj që përjetoi. Me siguri që tërjetim të ngjashëm kanë dhe vizitorë të tjerë sefte të kanioneve shqiptarë që më shumë i njohin të huajt, sesa vetë ne. Fakti është që gruaja u rikthye, duke ftuar edhe miqtë e saj në një udhëtim mbresëlënës nëpër kthesat e lumit Osum. Dhe për këdo që ka dëshirë të zbulojë gërshetimin e natyrës dhe sportin rafting, tashmë ka mundësi të shijojë gjithçka, duke lënë pas zhurmën dhe ajrin mbytës të qytetit. Federata “Albania Rafting Group” prej dy vjetësh ka marrë përsipër shoqërimin e turistëve duke u siguruar udhëtimin, mjetet dhe akomodimin. Duket sikur resurset e natyrës së vendit tonë të vogël i kemi të mëdha, kur larmisë gjeografike që ofrojnë deti, liqeni, mali, i shtohet edhe një sport i bukur që shoqërohet natyrshëm me termin “turizëm”. Dhe raftingu në kanionin e Skraparit apo luginën e Vjosës, tashmë është diçka e prekshme nga kushdo që dëshiron. 

Vozitja e parë… (gazeta Shekulli)
Fëmijërinë e tij e ka kaluar duke luajtur në ujërat e rrëmbyera të lumit Osum dhe si i tillë ky pasion e ka shoqëruar gjithë jetën. Është marrë me sportin e rafting kur nuk e dinte se çfarë ishte. Kur iku në Itali në vitet 90’, atje pa që, ajo që kishte në qytetin e Beratit, quhej rafting. Nuk ngurroi që aty të trajnohej të bënte kurse të mirëfillta që do ta lejonin që të vinte në Shqipëri së bashku me pajisjet e tij, sigurisht në fillim modest, por aq sa e bënin atë të parin që do të voziste në lumin që buron nga malësia e Vithkuqit. (lexo me shume ne Shekulli.com)

Nessun commento:

Posta un commento

Search

Translate